We zijn vandaag om kwart over acht vertrokken en gaan eerst in Ottersum bij Gennep even onze gasflessen vullen. Het ligt mooi op de route en het is daar een stuk voordeliger. In Rotterdam kunnen we alleen maar omwisselen en daar kun je de flessen laten vullen. Zelfs flessen die nog niet leeg zijn worden bijgevuld. Als we daar mee klaar zijn hebben we pas echt het gevoel dat de reis is begonnen. Het is niet al te druk op de weg en het schiet lekker op. Als we rond een uur of één in de buurt van Frankfurt gaan lunchen komt de grote verrassing. Marian maakt de koelkast open en................hij is leeg ! We hebben van elkaar gedacht dat we de krat met koelkast spullen gepakt hebben en hebben het verder niet gecontroleerd. Lekker handig!. We hebben alleen wat in het vriesvak liggen, want dat had ik heel vroeg er al in gedaan. Dat wordt dus straks eerst nog even boodschappen doen. Natuurlijk komen we wel weer een Lidl tegen en kunnen we even wat inslaan. Tussendoor hebben wij onze buurvrouw even gebeld, dat zij in de keuken bij ons een voedselbank kratje kan vinden, met genoeg om de komende dagen door te komen........ Wij komen rond een uur of zes aan in Donauwörth waar een heel goede camperplaats is.

Ik ben er 's morgens al weer vroeg uit en ga eerst maar even een paar verse broodjes halen. Heerlijk dat de bakkers in Duitsland al om 7 uur open zijn. Na het ontbijt gaan we nog even het stadje in om wat foto's te maken en een begin van de vakantievideo vast te leggen. Om kwart over negen gaan we rijden en gaan eerst via Augsburg richting Oostenrijk via de Fernpass en dan verder via Nauders de Resschenpass over naar Italië. Een schitterende route helemaal zonder tol of autobaanvignetten. We zijn gestart met een zonnetje, hebben onderweg volop in de sneeuw gereden en eindigden met regen in Italië. Omdat het allemaal over binnenwegen gaat, moet je er wel even tijd voor uittrekken. We waren in de buurt van Bolzano zo rond een uur of 5 en ik was het behoorlijk zat. Maar de enige camperplaats daar in de buurt lag ook weer ergens heel hoog in de bergen bij de camperpass( wel erg toepasselijk !) en daar had ik geen zin meer in, ook al omdat er slecht weer dreigde. Dus toch maar door naar Trento dat nog 85 Km verder ligt. Voor het laatste stuk hebben we maar even gekozen om autostrada te rijden zodat we er redelijk snel waren. Aangekomen daar zijn er twee camperplaatsen 1 is er direct naast de autostrada en dat vonden we allebei helemaal niets. Erg druk verkeer en geen lekker gevoel daar. Dan maar even nog 2 km doorrijden en daar ziet het er prima uit.

We gaan om half negen weer op weg, en hebben er tot een uur of 1 voor nodig om 146 km te rijden. Niet erg snel, maar wel een erg mooie en leuke route door allerlei dorpjes. Na de lunch gaan we Treviso in. Omdat het nog erg vroeg in het seizoen is en het weer nogal regenachtig, is het geen echt levendig gebeuren. We moeten hier gewoon nog eens op een ander moment terugkomen om het echt te beleven. Ook de gedachte om morgen met de trein van hier naar Venetië te gaan, laten we maar varen. Het station is veel te ver lopen vanaf de camperplaats. We gaan morgen wel naar onze vaste camping in Mestre.

We starten de dag zo rond een uur of acht en het regent nog steeds. Als het zo blijft heeft het weinig zin om door te rijden naar Mestre, want voor Venetië is het dan toch geen weer. Eerst maar eens lekker gaan ontbijten. Zo tegen een uur of tien begint het zowaar wat droger te worden en gaat het wat lichter worden. Dan toch maar even servicen en doorrijden naar Mestre. Als we daar aan komen is er zowaar een dun zonnetje en na de lunch gaan we met de bus naar Venetië. Het is kwart voor twee als we op San Marco zijn en de vrijdagboot naat Griekenland vertrekt om twee uur. We blijven dus maar even hier wachten om hem voorbij te zien varen. Om kwart over twee komt hij in zicht. Het is vandaag de Ikarus Palace. Morgen komen wij hier langs varen. We hebben even de gedachte om het museum in het Dogenpaleis te gaan bezoeken, maar als wij de toegangsprijs zien ( € 26,- p.p.) hollen we weer hard naar buiten. Er zijn nog veel meer leuke dingen te zien in Venetie. In een boekje heb ik iets gelezen over de Synagoge en de Jodenwijk hier. Daar zijn we nog nooit geweest en we besluiten dat nu wel te gaan doen. Een verrassend mooi stukje Venetië dat nog helemaal Joods is. De winkels verkopen koshere waren, de restaurants zijn kosher en de mensen zijn ook duidelijk Joods. Prachtig zoals dit hier nog functioneert. Tegen een uur of vijf gaan we terug naar de camping. Als wij de bus uitstappen is het net weer begonnen te regenen. Net op tijd zijn we dus weer terug.

Als we 's morgens wakker worden regent het nog steeds. Of beter gezegd, na een uurtje komt het met bakken naar beneden vallen. We hebben nog even tijd en wachten de bui maar even af. Om een uur og elf wordt het wat beter, en we besluiten maar op te breken en naar de Minoan terminal te gaan. Eerst nog even langs de Lidl en dan door. Als we er zo rond twaalf uur aankomen staat er al een aardige rij te wachten. Best raar, want de boot gaat pas om vijf uur weg. Om twee uur beginnen ze al met inschepen van de grote vrachtwagens en om drie uur staan wij ook al op de boot. Julia en Frans zien we helemaal niet, en als we vertrekken zijn ze er nog steeds niet. Even een sms'je sturen dan maar. En ja hoor, ze antwoorden dat ze pas maandag met de boot terug gaan en dat ze ons een mailtje hebben gestuurd. Morgen maar even kijken als we internet ontvangst hebben. Op de boot is het allemaal heel vertrouwd. Het is de zoveelste keer dat wij op deze boot zitten en een groot deel van de bemanning werkt al jaren op deze boot. Het is dus net of je een beetje thuiskomt.

Na het ontbijt ga ik eerst maar eens even een internet kaartje kopen zodat de site bijgewerkt kan worden. We hebben tijdens het wachten in Venetie een stel mensen ontmoet waarvan zij Grieks en hij Nederlands is. Ze gaan naar het stadje waar zij vandaan komt om daar begin mei te gaan trouwen. Als wij in de bar met een drankje zitten, zit daar een stel juist andersom. Hij is Grieks en zij nederlands. Zij zijn onderweg naar hun huis in de buurt van Loutraki. Met zo hier en daar een praatje, een drankje, lekker eten in het restaurant is het wel uit te houden, al is 32 uur varen best lang. 's Avonds tegen achten komen we in Igoumenitsa aan waar het stel dat gaat trouwen van boord gaat. Wij varen door eerst nog naar Corfu en daarna door naar Patras waar we om 05.00 uur aankomen